.
.
.
.
GRAS MAAIEN
“Maai
jij even het gras,” vraagt ze me.
Ik doe niets liever, dus begin ik blijmoedig, trekkend en duwend met haar ouderwetse handmaaier, aan die postzegel van drie bij vier meter.
Vanaf de buitenkant cirkel ik, wretsj, wratsj, naar het centrum. Fluitje van een cent. Bijna klaar.
Ik doe niets liever, dus begin ik blijmoedig, trekkend en duwend met haar ouderwetse handmaaier, aan die postzegel van drie bij vier meter.
Vanaf de buitenkant cirkel ik, wretsj, wratsj, naar het centrum. Fluitje van een cent. Bijna klaar.
Hé, wat is dat, daar in het midden staat
een madeliefje. Ééntje maar, meer niet…
“Wat
doe je,” vraagt ze.
Ik kijk op.
Mijn schaartje hapt lucht.
“Ik knip even wat gras weg, hier.” Schaapachtig kijk ik haar aan.
Ik kijk op.
Mijn schaartje hapt lucht.
“Ik knip even wat gras weg, hier.” Schaapachtig kijk ik haar aan.
Dan ziet ze het bloempje, strijkt
door mijn haar, lacht naar me en zegt: “Je bent me d'r een... Kom je koffie
drinken?”
HK.
3 opmerkingen:
Dag Henry,
wat een mooie tekst...
Kom je een keer bij mij het gras doen?
groet van Hetty
.
*zucht*
Dit is zo mooi, in al zijn schijnbare eenvoud, bedankt voor dit streepje schoonheid!
Ook bedankt dat je weer eens bij me langs kwam Henry!
Hallo Henry, dank om langs te komen, U hebt mij verrast. En kijk, ik vind een gelijkgezinde, iemand met een hart voor poëzie en proza. Mijn ding en het uwe.
Een prachtige zin: het schaartje hapt lucht ... net voor het koffie drinken. Ik zt u tss mijn favo's en ik verheug mij op een tot weerziens! ♥
Een reactie posten